Testverslag en Cannondale F-SI Carbon 2 en Cannondale Habit Carbon SE

In de showroom staan ze gebroederlijk naast elkaar, de Cannondale F-SI en de Cannondale Habit. Ik had ze allang opgemerkt, de luxe afgemonteerde crossmonsters met hun typische Lefty-vork. Ik kan niet zeggen dat ik de fietsen nu echt mooi vind, juist vanwege die enkele voorvork, maar ze hebben absoluut karakter. Head turners zijn het, fietsen die de aandacht trekken. Dat ik ze mag testen laat ik me in ieder geval geen twee keer zeggen. Mountainbiken is leuk, heb ik kort geleden ontdekt. Eind vorig jaar heb ik samen met profrenners Marc de Maar en Pieter Weening tien dagen op Curaçao gemountainbiked en sindsdien ben ik om. Nu rijd ik ook in Nederland geregeld op de mtb, zeker in de winter, wanneer het vanwege de kou vaak minder aanlokkelijk is om met de racefiets op pad te gaan. Er gaat een wereld voor me open. Zo ervaren als ik ben als wielrenner, zo onervaren ben ik als mountainbiker, hoewel ik het laatste halfjaar een aantal stoomcursussen heb gehad. Mountainbiken is voor mij nog grotendeels onontgonnen terrein, maar misschien juist daarom des te leuker. Het harde, het pure van de sport bevalt me, en mijn conditie heb ik dankzij het wielrennen in ieder geval alvast mee. Het technische aspect is een ander verhaal. Het gaat letterlijk met vallen en opstaan, maar ik maak snel vorderingen.

Cannondale F-SI Carbon 2

Maar vooruit, terug naar de fietsen. Om te beginnen neem ik de hardtail F-SI mee naar huis. Ik heb zin om de fiets uit te proberen en zet al de volgende dag koers naar het mtb-parcours in Zeist. Als ik vaart maak op het asfalt richting het parcours verbaas ik me over het rijgedrag van de fiets: de fiets voelt racey, als ik versnel reageert de fiets heel direct. Ik vermoed dat dat vooral komt door de lichte carbon Czero wielen en het stijve Ballistec carbon frame. Ook de HollowGram cranks voelen erg stijf aan. Op het parcours hou ik datzelfde racegevoel. Het kost me weinig moeite de 9,8 kg wegende F-SI op steile knikjes omhoog te trekken en ik merk dat de kracht die ik op de pedalen zet efficiënt wordt overgebracht. Verder geeft de fiets een comfortabel en zeker gevoel. In de afdalingen voel ik me safe en stuurt de fiets rustig en betrouwbaar, op vlakke gedeeltes maak ik gemakkelijk snelheid en het reactieve karakter van de fiets maakt me gretig om ieder heuveltje in het parcours aan te vallen. Het brede stuur geeft controle en zorgt voor precisie in het sturen, maar af en toe is het even billenknijpen als ik tussen dicht op elkaar staande bomen door moet, in ieder geval als ik dat op hoge snelheid doe. Een minder punt is de hydraulische stelknop voor de vering. Die reageert niet altijd even direct en dat is jammer, want juist bij het in- en uitschakelen van de vering moet soepel en snel gaan. Op vlakke en stijgende stukken rij ik graag met zo min mogelijk vering, maar in de afdalingen zet ik ‘m vaak open. Dat moet dan in een handomdraai bovenop een klimmetje kunnen gebeuren. Een ander klein minpunt is het kleine aantal versnellingen. De F-SI is uitgerust met een enkel 32-voorblad en een 11-speed 10-42 cassette. Dat betekent dat de afstand tussen de verschillende versnellingen vrij groot is en je soms de juiste versnelling mist. Aan de andere kant is het zo dat een enkel voorblad ook voordelen heeft, en voor mij wegen die zwaarder dan het nadeel. Geen gedoe meer met een ketting die van het voorblad vliegt en het voorblad is makkelijk schoon te houden.

Al met al bevalt de F-SI me uitstekend. De fiets is volgens Cannondale vooral bedoeld als crosscountry-racer en ik snap wel waarom. De fiets is snel en voelt betrouwbaar. Met de lichtlopende Racing Ralph-banden is de fiets zelfs op asfalt nog vrij snel. Zo snel dat ik in de weken dat ik met de F-SI rijdt ook gewoon mijn ‘wegtraining’ op de mtb afwerk. Zo zit ik uiteindelijk dag in, dag uit op de mtb en blijft de racefiets even in de schuur staan.

Specificaties
Cannondale F-SI Carbon 2

Frame: BallisTec Carbon (kevlar, hi-mod vezels en ultra hi-mod vezels)
Drivetrain: Sram X01 (32 x 11 speed 10-42 11sp)
Remmen: Magura MT-Race
Crank: Cannondale HollowGram
Stuur: Cannondale C1 Carbon
Stuurpen: Cannondale C1 Aluminium
Zadelpen: Cannondale F-SI Save 2 Carbon
Wielen: Cannondale Czero
Wielmaat: 29
Banden: Schwalbe Racing Ralph
Voorvering: Lefty 2.0 100 mm

Verder lezen:

Review BikeradarCannondale F-SI Carbon 2

Cannondale Habit Carbon SE

Aan al het mooie komt uiteindelijk een eind, dus dat geldt ook voor mijn F-SI. Die gaat weer terug naar de winkel. Het goede nieuws is dat ik huiswaarts keer met z’n broertje, de carbon volgeveerde Habit. Volgens Cannondale is dat een allround funbike waarmee je rustig iedere trail kunt induiken. Mijn eerste ervaring met de SE is wat minder. Ik rijd een rondje vanuit Utrecht om Hilversum heen, voornamelijk over halverharde en gravelachtige paden. Daar is de Habit dus niet op z’n best. Doordat de vering niet volledig kan worden uitgeschakeld verdwijnt er veel energie in de fiets en de grovere Schwalbe Nobby Nic banden, die niet zoals de Racing Ralphs een gladder middengedeelte hebben, komen op asfalt en halfverharde weg maar matig vooruit. Maar goed, voor dit soort werk is de Habit ook niet bedoeld, daarvoor kun je beter een snelle hardtail of crosser pakken. Op het parcours bij Zeist komt de fiets al beter uit de verf. Toch mis ik de F-SI, die met de hardtail en 29-wielen toch echt sneller is op niet al te veeleisende terreinen dan de Habit met de achtervering en de zwaardere Arch MK3 27,5-wielen. De voordelen van de Habit ontdek is pas als ik een paar dagen later ga mountainbiken rond mountainbikeparadijs Houffalize in de Belgische Ardennen. Op de korte, steile stenige klimmetjes kom ik dankzij de geometrie van het frame, met een zitbuishoek van 74 graden, vlot omhoog. Daarbij speelt ook een rol dat de Habit een korte achterbouw heeft, waardoor je makkelijk kunt manoeuvreren. Ik merk dat de fiets door die korte achtervork de neiging heeft om op zeer steile klimmen omhoog te wippen, maar dat los ik op door op het puntje van het zadel te gaan zitten en mijn gewicht zo ver mogelijk naar voren te plaatsen. Wanneer het vervolgens weer omlaag gaat, komt de Habit pas echt in zijn element. Afdalingen met losse stenen of over rotsige ondergrond met drop-offs rij ik moeiteloos omlaag. De vering vangt alle klappen moeiteloos op, de banden houden – net als bergop – altijd grip en ik krijg al snel het vertrouwen dat ik de fiets gewoon kan laten lopen: hij zoekt z’n weg wel. Voor de serieuze downhill-gedeeltes zou ik zelfs gebruik kunnen maken van de dropper-zadelpen, die je door middel van een knop op het stuur 150 mm kunt laten zakken, maar zulke daredevil-afdalingen rijd ik nu ook weer niet. Hier in de Ardennen blijkt wel waar de Habit voor bedoeld is: voor het meer veeleisende, ruwe terrein is het een prima allround fiets waar je heerlijk mee kunt spelen. Niet zo snel als de F-SI, maar misschien wel meer fun.

Specificaties
Cannondale Habit Carbon SE

Frame: BallisTec Carbon (kevlar, hi-mod vezels en ultra hi-mod vezels)
Drivetrain: Sram X1 (30 x 11 speed 10-42 11sp)
Remmen: Sram Guide R
Crank: Cannondale Si
Stuur: Cannondale C3 Riser Aluminium
Stuurpen: Cannondale C1 Aluminium
Zadelpen: KS Lev Integra Dropper
Wielen: Stan’s NoTubes Arch MK3
Wielmaat: 27,5
Banden: Schwalbe Nobby Nic Zero Pivot seatstays
Voorvering: Lefty 2.0 Alloy Opi 130 mm
Achtervering: RockShox Monarch 120 mm ECS-TC (Enhanced Center Stiffness Torion Control)